Vorige week werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt gedrukt. In aanloop naar mijn bruiloft ging ik naar de coupeuse voor de laatste fitting en deed ik mijn trouwjurk aan.
De lieve vriendin die bij me was heeft daar natuurlijk foto’s van gemaakt, want ja, alles moet vastgelegd…!

Om de clue van deze blog te begrijpen, is het belangrijk dat ik je even terug in de tijd neem naar 2019. In maart raakte ik burn-out, na jarenlang dingen van mezelf te verwachten en eisen, die niet bij mij pasten. Na een paar maanden rust ben ik, achteraf bekeken veel te vroeg, gaan re-integreren in mijn baan als Account Manager en was ik in oktober weer volledig aan het werk.

Vervolgens bleek bij een reorganisatie in december dat ik boventallig was en dus verloor ik op 5 december 2019 mijn baan. Dat was dus een tof Sinterklaascadeau….

Ergens, diep van binnen, wist ik inmiddels wel dat deze baan niet meer de mijne was. Dat ik niet meer op mijn plek zat en dat ik wat anders wilde met mijn leven. Dit maakte de schok van weer een baan verliezen (nummer vier inmiddels door twee faillissementen en één andere reorganisatie) er alleen niet minder om. Je moet wéér afscheid nemen, de zekerheid verdwijnt en het vooruitzicht wéér te moeten solliciteren naar een baan vreet zoveel energie.

Precies in die maand zou ik ook op pad gaan voor mijn trouwjurk. De afspraak stond, mijn zus was over uit Frankrijk en andere vriendinnen en schoonmoeder hadden tijd vrij gemaakt. Dus op zaterdag 27 december gingen we.

Een ontzettend leuke dag, geslaagd voor dé jurk en heerlijk geluncht ging ik voldaan terug.
Ik zal je niet achterlaten met een cliffhanger; deze jurk is nog steeds dé jurk en ik ben er ontzettend blij mee!

We maken weer een sprongetje naar juli 2021. Want na die fitting kreeg ik de foto’s en was ik toch wel benieuwd of ik was veranderd in die ruim anderhalf jaar. En om heel eerlijk te zijn.. Ik schrok me rot! Wat was ik veranderd. Wat was mijn uitstraling veranderd.

Oordeel zelf:

Op de foto uit 2019 zie ik geen geluk, zie ik stress, angst, pessimisme en heb ik bijna medelijden met mezelf. Achteraf gezien denk ik hoe heb ik in hemelsnaam op dat moment in 2019 zo’n belangrijke keuze überhaupt kunnen maken?

Ik heb een enorme transformatie doorgemaakt sinds 2019 en die is exact op deze foto’s te zien. Het geeft me vertrouwen dat ik de juiste keuze heb gemaakt om voor mezelf te kiezen, om te leven en werken volgens mijn eigen voorwaarden. Daar wordt ik gelukkig van.

Dit is absoluut geen borstklopperij. Dit is weer een bevestiging hoe belangrijk het is om je eigen keuzes te maken. Om te voelen wat jij wil en om dicht bij jezelf te blijven.

Een kleine challenge; zoek een foto van jezelf op van voor je ondernemerschap en vergelijk deze met nu. Welke verschillen zie je?

En beloofd: als de bruiloft voorbij is, dan deel ik de hele foto 😊